„Sympoietic  bodies“ (2020) je umetničko-filozofski projekat predstavljen kroz filmski medijum, koji istražuje narušavanje granica između ljudskog tela i njegovog društvenog i fizičkog okruženja. 

Kratki film proizilazi iz interesovanja za kombinovanje filozofskog razumevanja naših tela i njihova interakcija sa drugim bićima u i unutar konstruisanog okruženja, uz istraživanje novih tehnoloških mogućnosti u kontekstu eksperimentalnog i animacionog filma. Snažna isprepletenost i međuodnos između umetničko-filozofskog koncepta i njegovog vizuelnog prevod kroz upotrebu različitih tehnologija, čini gotovo nemogućim govoriti o jednoj element isključujući onaj drugi i obrnuto. Animacija se ovde koristi kao društveno-političko sredstvo, gde hibridna upotreba kompjuterski generisanih animacija i digitalnih snimanja imaju za cilj da obezbederazličite perspektive na sebe i našu okolinu, stvarajući kontinuiranu međusobnu igru između antropocentrične i postantropocentrične tačke gledišta. U tom smislu film eksperimentiše postantropocentrični scenario koji se odnosi na današnje društvo u kome je ljudsko telo postaje decentrisan i dekonstruisan u svojoj celini. Radnja prikazuje uvid u život “C”, stanovnika urbane konfiguracije i detalji o njenoj interakciji i percepciji u urbanoj sredini. Sve u filmu dolazi iz fizičkog sveta i dalje je razrađeno u digitalnom. U proces su uključene različite tehnologije, kao što su digitalna kamera, fotogrametrija za snimanje pokreta, skeniranje oblaka tačaka, kinect kamera. Ovi različiti podaci su dodatno razrađeni u CGI, gde virtuelna kamera deluje kao veza između fizičkog i digitalnog.