Uključivanje sistema za nadzor, vojnog radara razvijenog specijalno za praćenje kretanja ljudi duž državnih granica, je, sa stanovišta autora, uključivanje ultimativnog alata za nadzor. Tako na jednoj strani imamo tehnologiju koja je simbol potpune militarizacije državnih granica, a na drugoj kapi vode, koje na poetski način simbolizuju prolaznost, krhkost i automatizovanost pojedinca. Semantika materijalnosti, nadzora i kapi vode koje se rastvaraju u visokoestetskom, ogledalskom bazenu u galeriji, upućuje posetioca na sistem dihotomije -pojedinac. Radarski sistem latentno militarizovane postkolonijalne kulture s jedne strane, te fluidnost i efemernost materijala, skrećući pažnju na gorčinu regresije pojedinca u statistički broj. 

 U projektu Hodanje po vodi, autor se fokusira na globalnu reorganizaciju sveta izazvanu ratovima, klimatskim ekstremima i ekonomskim prilikama. Kroz ovu tematizaciju, koncept nacionalne države se manifestuje kao istorijski preživeli društveno-politički oblik, kao multinacionalnost koja se javlja sa migrantima u nacionalnim (nacionalističkim) diskursima koji neprestano generišu sukobe. Projekat se sastoji iz tri dela: sistema kontrole, kibernetički sistem i bazen kao uzvišeni estetski objekat.